Zaliczka to kwota pieniężna przekazywana z góry na poczet przyszłych zobowiązań finansowych. Stanowi ona część należności, którą kupujący płaci sprzedającemu przed otrzymaniem pełnego świadczenia lub usługi.
Charakterystyka zaliczki
Zaliczka jest często stosowana w transakcjach handlowych jako forma zabezpieczenia dla obu stron umowy. W przypadku, gdy transakcja nie dojdzie do skutku, zaliczka może być zwracana lub zatrzymywana w zależności od ustaleń umownych.
Różnice między zaliczką a zadatkiem
- Zaliczka: Z reguły podlega zwrotowi, jeśli umowa nie zostanie zrealizowana z przyczyn niezależnych od stron.
- Zadatek: Pełni rolę zabezpieczenia umowy i zazwyczaj nie podlega zwrotowi, jeśli strona, która go wpłaciła, nie wywiąże się z umowy.
Podstawy prawne zaliczki
W polskim prawie cywilnym zaliczki nie są szczegółowo regulowane, co oznacza, że zasady ich stosowania są ustalane przede wszystkim w umowach między stronami. Zaliczka jest bardziej elastycznym narzędziem w porównaniu do zadatku, który ma określone regulacje w kodeksie cywilnym.
Zastosowanie zaliczki w praktyce
Zaliczki są szeroko stosowane w różnych branżach, takich jak budownictwo, usługi i handel. Pomagają w zapewnieniu płynności finansowej i zarządzaniu ryzykiem związanym z niewykonaniem umowy. W księgowości zaliczki są często klasyfikowane jako zobowiązania do momentu realizacji pełnego świadczenia lub usługi.